بررسی مؤلّفه های طنز در رمان پسامدرن بیوتن بر اساس دیدگاه سیمپسون

سبک­شناسی جدید با توجّه به اصول زبان­شناسی تاریخی و نقد ادبی به وجود آمد. پاول سیمپسون در سبک­شناسی طنز، بر طنزِکلامی (آیرونی و پارودی)، طنز موقعیت و طنز گفتمان تأکید دارد. هدف این پژوهش، بررسی مؤلفۀ طنز بر اساس دیدگاه سیمپسون و کمک به شناخت و درک هرچه بیشتر رمان بیوتن است. امیرخانی در رمان ساختارشکن بیوتن، از تکنیک­های متعدد روایی، بازی­های زبانی هوشمندانه­، آشفتگی­ و پرش­های زمانی، معلق ماندن پایان داستان با تأکید بر طنز که از ویژگی­های رمان پسامدرن است، بهره گرفته است.­ در این پژوهش، پس از مقدمه­ای بر پسامدرن و طنز، انواع طنز در بیوتن بررسی شد که حدود 145 مورد طنز است که کلمات و عبارات تکراری محسوب نشده­اند. طنزِکلامی در انواع مختلفِ تلمیح، جناس، تکرار، بیشترین نمود را دارد. امیرخانی، انتقادات گزندۀ خود را از شرایط سخت و تلخ زندگی و غم غربت مهاجران اختیاری و اجباری ایرانی ساکن در آمریکا، با بهره بردن از طنز تلطیف ساخته و خواسته است با این ابزار، علاوه بر آشنا ساختن خوانندگان خود با فضای حاکم بر رمانش و آگاه ساختن آن‌ها از لایۀ پنهان روایت، ایشان را با جهان واقعی مهاجران آشنا سازد. در بیوتن، طنزِ موقعیت در جایگاه دوم قرار دارد. امیرخانی با بهره بردن از تضاد و تناقض در ساختار این رمان، طنز در لایۀ گفتمان را در شکل­های مختلف به وجود آورده است.